Εδώ παπάς εκεί παπάς...

Να ψεκάσω και να απολυμάνω τους χώρους ή όχι;

Να πάω στον Προφήτη Ηλία και στο Άλσος Ναυαρίνου ή να μην πάω;  (Απαγορεύονται οι συναθροίσεις στο βουνό, επιτρέπονται στα γήπεδα ποδοσφαίρου).

Να πάω εκκλησία και να φιλήσω την εικόνα ή να μην πάω;

Να σας πω καλά Κούλουμα ή να μην σας πω;

Να φορέσω το Μαρτάκι μου ή όχι;

Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;

Καλό μήνα λοιπόν και ότι φωτίσει τον καθένα ας κάνει...

Ο Φαταούλας και ο Νηστικός

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποτε και τώρα, ζούσαν στο ίδιο χωριό δίπλα - δίπλα δυο άνθρωποι ίδιοι αλλά και... διαφορετικοί. Ήταν ίδιοι γιατί όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τα ίδια για να ζήσουν και ήταν διαφορετικοί γιατί ο ένας έτρωγε πολύ και ήταν χοντρός ενώ ο άλλος δεν είχε να φάει και ήταν αδύνατος.

Τον χοντρό άνθρωπο τον έλεγαν Φαταούλα και τον αδύνατο Νηστικό.

Ο Φαταούλας κάθε πρωί που ξυπνούσε, έστρωνε τραπέζι και έτρωγε μέχρι που του κοβόταν η ανάσα. Μόλις απότρωγε, πήγαινε για ψώνια γυρνούσε στο σπίτι, ξανάστρωνε τραπέζι και το έριχνε πάλι στο φαγοπότι. Με λίγα λόγια ο Φαταούλας όλη μέρα έκανε δυο δουλειές, έτρωγε και γέμιζε τ' αμπάρια του.

Ο Νηστικός κάθε πρωί που ξυπνούσε δεν εύρισκε τίποτε να φάει, πήγαινε στα σκουπίδια του Φαταούλα μήπως και βρει τίποτε αποφάγια. Αν ήταν τυχερός, γυρνούσε σπίτι του και λάδωνε τ’ άντερό του προσωρινά. Αν η τύχη δεν τον βοηθούσε έπεφτε στο κρεβάτι και περίμενε να περάσει η μέρα γιατί τα πόδια του δεν τον κρατούσαν.

Ο καιρός περνούσε, ο Φαταούλας όλο χόντραινε και ο Νηστικός όλο και αδυνάτιζε, γιατί τελευταία τα σκουπίδια του Φαταούλα ήταν αδειανά από φαγώσιμα. Ο Νηστικός δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκανε όλα εκείνα τα αποφάγια, αφού έβλεπε πως τα περισσεύματα έφταναν να χορτάσουν πλήθος σαν εκείνον.

Και μια φορά που ο Νηστικός είχε μέρες να βάλει μπουκιά στο στόμα του, πήγε απελπισμένος στο σπίτι του Φαταούλα να ζητιανέψει ένα πιάτο φαγητό από τα αποφάγια του.

- Γείτονα, του είπε, όπως βλέπεις εμένα ο θεός δεν με βοήθησε να έχω τα δικά σου καλούδια. Εσύ πήρες το καλύτερο κομμάτι της γειτονιάς και μένα μου έλαχε το ξεροβούνι. Δεν φυτρώνει ούτε τσουκνίδα και η μόνη μου ελπίδα για να μην πεθάνω της πείνας είσαι εσύ. Βλέπω ότι κάθε μέρα σου περισσεύουν τα αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ, θα μπορούσες να με αφήνεις να τρώω από τα περισσεύματα.

Ο Φαταούλας τον κοίταξε από πάνω ως κάτω, γέλασε κοροϊδευτικά και είπε με ψεύτικη συμπόνια.

- Αχ άνθρωπέ μου, πού τα είδες τα περισσεύματα, να ήξερες πόσο δύσκολα περνάω κι εγώ. Τι νομίζεις πως δεν θέλω να σε βοηθήσω; Ορίστε, σου επιτρέπω να έρχεσαι όποτε θες να ψάχνεις τα σκουπίδια μου και ότι βρίσκεις να το παίρνεις. Άντε στο καλό και ο θεός να σε βοηθήσει.

Σαν πήγε σπίτι του ο Νηστικός έπεσε σε βαθιά σκέψη.

- Βρε καλός άνθρωπος φαίνεται. Λες να είναι τα πράματα όπως τα λέει; Αλλά πάλι, τι το χρειάζεται τόσο φαί και τα σκουπίδια του, πώς και δεν βρίσκω τίποτε εκεί μέσα αυτό τον καιρό; Μπα, κάτι δεν μου φαίνεται σωστό αλλά ας περιμένω λίγο να δω τι γίνεται.

Την άλλη μέρα εκεί που έψαχνε γύρω μήπως και φύτρωσε καμιά ρίζα στην αυλή του, βλέπει τον Φαταούλα να κάθεται στο τραπέζι και να τρώει τον περίδρομο.

- Αχά, λέει, σήμερα κάτι θα ξετρυπώσω δεν μπορεί, τόσο ψητό έχει περιδρομιάσει, τι θα τα κάνει τα κόκαλα; Ας περιμένω να αποσώσει και θα πάω να ψάξω.

Κάθεται στο χώμα και περιμένει τον γείτονα να σηκωθεί από το φαγοπότι. Μετά από ώρα τον βλέπε να μαζεύει τ’ αποφάγια σε μια γαβάθα και να καθαρίζει το τραπέζι.

- Υπομονή, σκέφτεται, σε λίγο θα χορτάσω κι εγώ.

Κι εκεί που καθόταν κάνοντας υπομονή, τον βλέπει αντί να περπατά προς τα σκουπίδια, τι κάνει λέτε; Πάει στην άκρη της αυλής του, ανοίγει έναν βαθύ λάκκο και πετά εκεί μέσα τα φαγητά του! Του Νηστικού του ήρθε μια ζάλη από την κατάπληξη. Με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει σηκώνεται και φωνάζει.

- Τι κάνεις εκεί βρε άθλιε Φαταούλα; Δεν σου είπα πως αν δεν φάω κάτι είναι τα τελευταία μου;

- Τι να σου κάνω κι εγώ άνθρωπέ μου, τα σκουπίδια μου έχουν γεμίσει, θα με φαν οι μύγες αν δεν τα θάψω.

- Βρε πεθαίνω σου λέω, κρίμα να τα θάψεις, καλύτερα είναι να τα φάει το χώμα; Σβήνω από ώρα σε ώρα.

- Στ’ αλήθεια πεθαίνεις; ρωτάει ο Φαταούλας με ενδιαφέρον. Κοίτα, πριν πεθάνεις άσε μου το σπίτι. Τι στο καλό γείτονες είμαστε, γιατί να το πάρει ξένος άνθρωπος!

Ο Νηστικός σαν είδε πως δεν γινόταν τίποτε, έπεσε ανάσκελα, έκλεισε τα μάτια μη δει τουλάχιστον το Χάρο που γυρόφερνε.

Πέρασε το μεσημέρι, πέρασε το απόγευμα και λίγο πριν σβήσει, μια φασαρία τον έκανε να αργοανοίξει τα μάτια. Μέσα στη θολούρα του είδε στο διπλανό σπίτι τέσσερις να βγάζουν τον Φαταούλα σηκωτό, να τον φορτώνουν στο κάρο του νεκροθάφτη, και πρόλαβε ν’ ακούσει κάποιον να λέει:

- Θεός σχωρέστον κι αυτόν. Έσκασε από το πολύ φαί.

Κι ο Νηστικός ξεψύχησε!

ΠΗΓΗ: antikleidi.com

Καληνύχτα, Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ

Κάθε μέρα που περνά με ότι γίνεται ή με ότι ακούω ότι θα γίνει,  στο νου μου έρχονται οι τελευταίοι στίχοι  του Μάνου Χατζιδάκι: «Καληνύχτα, Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα».

Ας το ακούσουμε και ας ονειρευτούμε όσο μας επιτρέπουν οι ''αρχόντοι'' ότι μπορεί ίσως κάπου, κάποτε, κάποιος να αλλάξει αυτόν τον κόσμο.

Το ακούμε στην πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού σε αγγλικό στίχο που περιλαμβάνεται στον δίσκο «Reflections», έπειτα από τη συνεργασία του συνθέτη με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble.

Εδώ το τραγούδι στα ελληνικά όπου ερμηνεύει η Αλίκη Καγιαλόγλου και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις κάνει τον αφηγητή στην αρχή. 

Οι στίχοι του τραγουδιού

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της Ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Μπαίνουμε ξανά στην μικρή καθημερινότητα μας.

Το Καρναβάλι τελείωσε, γράφτηκαν όμορφα πράγματα για αυτό και έτσι μπαίνουμε σιγά σιγά στην καθημερινότητα μας.

Μια βδομάδα μένει για να γίνει και το πανηγύρι για την Καθαρά Δευτέρα και πάει και αυτό.

Μετά η καθημερινότητα ξανά στην ζωή μας.

Το μόνο που ίσως θα αλλάξει είναι ότι μέχρι το Πάσχα τα ταρταρίσματα για τα καλά λόγια και τα δωράκια θα πρέπει να είναι νηστίσιμα...

Ξανά λοιπόν στον δρόμο της λακκούβας, της σκουπιδοπαρέας, της, της...

Από αύριο λοιπόν τα σπουδαία και τα πικάντικα της Καλλιόπης.

Προτάσεις για αρκετούς για το αυριανό καρναβάλι.

Αύριο θα πραγματοποιηθεί το Καρναβάλι της πόλης μας με την συμμετοχή ελπίζουμε εκατοντάδων καρναβαλιστών από σχολεία, πολιτιστικούς συλλόγους, και πολιτών.

Αν ακόμη δεν έχεις σκεφτεί τι θα ντυθείς σου έχω μερικές προτάσεις.

Ωχαδερφιστής: Μπορείς να έχεις μαζί σου σακούλες με σκουπίδια που θα τα αφήνεις όπου βρεις, ή να συμμετέχεις στην παρέλαση με το αυτοκίνητο σου και αν βαρεθείς το αφήνεις όπου γουστάρεις, παρεμποδίζοντας τους υπόλοιπους καρναβαλιστές να συνεχίσουν την παρέλαση.

Εξουσιοκαρεκλοκαθιστής:  Θα βγάζεις λόγους, θα προτείνεις λύσεις, θα χλευάζεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους  ενώ μία καρέκλα θα είναι δεμένη πάνω σου έτσι ώστε ποτέ να  μην την αφήσεις αφού απώτερος σκοπός σου ήταν και είναι το βόλεμα και η θέση.

Οσφυοκάμπτης: Εδώ χρειάζονται δύο. Ο ένας θα κάνει τον ''σπουδαίο'' ενώ ο άλλος με λίγο γυρτή την πλάτη του θα κουνάει συνέχεια το κεφάλι του συμφωνώντας σε ότι ο ''σπουδαίος'' λέει.

Σπουδάρχης: Εδώ φοράς την καλή σου μάσκα ''πρόσωπο'' και απλά περπατάς κορδωτός αλλά με ένα σαρδόνιο χαμόγελο προς όλους, αφού  το μόνο που θέλεις είναι να αποκτήσεις αξίωμα με κάθε τρόπο. 

Άντε και καλές Αποκριές αν και όλες οι μέρες σου μπορεί να είναι Αποκριές.

Καλό ταξίδι παλικάρι μου.

Άλλη μια μάνα ντύθηκε στα μαύρα, σε άλλη μια μάνα έσβησε το χαμόγελο από τα χείλη της.

Ο πόνος είναι αβάστακτος με τα όνειρα ενός νέου να σβήνουν ξαφνικά και αναπάντεχα στην άσφαλτο.

Τι να πεις σε αυτή την μάνα; 

Αυτή την χαροκαμένη μάνα που μπρος στο άψυχο σώμα του παιδιού της θρηνολογεί, σπαράσσεται και ολοφύρεται δίχως να βρίσκει παρηγόρια;

Τι να πεις σε αυτόν τον πατέρα που βουβά σκέφτεται τα τόσα πολλά που του πρόσφερε η παρουσία του παιδιού του;

Καλό ταξίδι παλικάρι μου.

''- Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου

πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,

- Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω

και δε σαλεύεις δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;…

- Δε μου μιλείς κ’ η δόλια εγώ τον κόρφο, δες, ανοίγω

και στα βυζιά που βύζαξες τα νύχια, γιε μου, μπήγω.

- Σήκω, γλυκέ μου, αργήσαμε, ψηλώνει ο ήλιος, έλα

και το φαγάκι σου έρημο θα κρύωσε στην πιατέλα.

- Και γω θα καρτεράω σκυφτή βραδί και μεσημέρι

ναρθεί ο καλός μου, ο θάνατος, κοντά σου να με φέρει.

- Πού πέταξε τ’ αγόρι μου; Πού πήγε; Πού μ’ αφήνει;

χωρίς πουλάκι στο κλουβί, χωρίς νεράκι η κρήνη.

- Ω, Παναγιά μου, αν ήσουνα, καθώς εγώ, μητέρα

βοήθεια στο γιο μου θα ‘στελνες τον Άγγελο από πέρα.

- Τώρα τα μάτια σου έκλεισαν και γω κλείστηκα απ’ έξω

κι ούτε έχω πέτρα να σταθώ και δρόμο πια να τρέξω.

- Γιε μου, αν πονάς την ορφανή που στέκει έξω από τη θύρα

άνοιξε τα ματάκια σου και μια στιγμούλα τήρα

- Αχ, γιε μου, γιε μου, γιόκα μου, δε δύναμαι άλλο η έρμη

χτυπούν, χτυπούν τα δόντια μου σα να με πιάνει θέρμη

- Βασίλεψες, αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση

κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει.

- Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε….''

(Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. Α’, εκδ. Κέδρος)

Πυγμαίοι και αγγούρια.

Βρε τι βλέπεις σε αυτό το facebook εντέλει.

Μάθαμε ότι πυγμαίοι κυκλοφορούν στην πόλη μας και χτυπάνε το κεφάλι τους στις πινακίδες του Κ.Ο.Κ. 

Ενώ μέγας καταπατητής πήρε κομμάτι του βουνού και φύτεψε αγγούρια και ζαρζαβατικά.

Τα προβλήματα της πόλης πολλά που πρέπει να λυθούν όμως αφού πρώτα ο Δήμος επιλύσει το πρόβλημα με τα αγγούρια των πυγμαίων.

Ανακάλυψα τον ιδιοκτήτη του κήπου και την παραγωγή του. 

Από πηγές έγκυρες μάθαμε ότι σε άλλο σημείο του Υμηττού κοντά στο τέρμα των λεωφορείων της Αγίας Μαρίνας αλανιάρες κότες εκτρέφονται,  κυκλοφορούν και μετά κρύβονται σε μυστικό κοτέτσι έτσι ώστε να παράγουν φρέσκα αυγά που ετοιμάζονται να δοθούν στην νέα ''Αγορά χωρίς μεσάζοντες''.

Βρε Ζούκερμπεργκ τι μας έχεις κάνει με αυτό το facebook. 

Πολλά σκουπίδια και χόρτα στον Υμηττό σύμφωνα με τον ΣΠΑΥ.

Διαβάζω στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ (ΣΠΑΥ) τρεις αποφάσεις  για δέσμευση πίστωσης  για την ανάγκη:

- Απομάκρυνση χόρτων και σκουπιδιών από το όρος του Υμηττού - Τμήμα 1 - Β. Υμηττού. (εδώ)

- Απομάκρυνση χόρτων και σκουπιδιών από το όρος του Υμηττού - Τμήμα 2 - Ν. Υμηττού. (εδώ)

- Απομάκρυνση χόρτων και σκουπιδιών από το όρος του Υμηττού - Τμήμα 3 - Δ. Υμηττού. (εδώ)

Η πίστωση για κάθε απόφαση είναι  € ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΚΤΑΚΟΣΙΑ ΕΥΡΩ (24.800,00).

Πολλά σκουπίδια και χόρτα έχουμε εντέλει στον Υμηττό.

Κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μας.

23ο Νηπιαγωγείο ''Χθες έπρεπε να είχαν αποφασίσει, όχι κάποτε...''

Διαβάζω η κουτσομπόλα στην Διαύγεια δύο Αποφάσεις της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.

''Σήμερα 29 Ιανουαρίου 2020, ημέρα Τετάρτη και ώρα 12:00 το μεσημέρι στο Δημοτικό Κατάστημα συνεδρίασε η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής...

ΑΡ. ΑΠΟΦ.: 2/2020 (εδώ όπως εμφανίζεται στην Διαύγεια)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Λήψη μέτρων για την ασφαλέστερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, κ. Αντζινάς, τόνισε την επιτακτική ανάγκη για την συζήτηση εκτός ημερησίας διατάξεως του θέματος που αφορά στην λήψη μέτρων για την ασφαλέστερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης και κάλεσε το Σώμα να αποφασίσει σχετικά.

Η Αντιδήμαρχος κ. Χωματά, που εισηγήθηκε την εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση του θέματος, ενημέρωσε το Σώμα για τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν κατά την επίσκεψη τόσο της ίδιας όσο και του Αντιδημάρχου τεχνικών υπηρεσιών κ. Σεφτελή και της Προέδρου του Ν.Π.Δ.Δ. «Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης» στο 23ο Νηπιαγωγείο Δήμου Ηλιούπολης, που στεγάζεται σε κτίριο επί της οδού Γ. Φύτρου 1 και τόνισε την ανάγκη τόσο κατασκευής δεύτερης τουαλέτας εντός του ακινήτου όσο και την λήψη μέτρων ασφαλείας κατά την διεξαγωγή του διαλείμματος και την μεταφορά των παιδιών στην παιδική χαρά επί της οδού Αναστάσεως έναντι του Νηπιαγωγείου. 

Κατά τη τοποθέτησή της πρότεινε την τοποθέτηση δύο αλυσίδων με ανάλογη πινακίδα και το κλείσιμο του δρόμου κατά την διεξαγωγή των δύο διαλειμμάτων των νηπίων, το πρωί και το μεσημέρι και για ελάχιστο χρονικό διάστημα. 

Κατά την τοποθέτησή του ο κ. Σεφτελής συμφώνησε με την κ. Χωματά αλλά πρότεινε να αναβληθεί η λήψη απόφασης έτσι ώστε να ελέγξει το θέμα η τεχνική υπηρεσία του Δήμου και να επανέλθει εκ νέου με εισήγηση της υπηρεσίας και με την σωστή διαδικασία έτσι ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα. 

Μετά από διαλογική συζήτηση που αναφέρεται λεπτομερώς στα πρακτικά, τα μέλη της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής συμφώνησαν στην αναγκαιότητα λήψης μέτρων ασφαλείας για τη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου αφού κατατεθεί στο Σώμα εισήγηση από την τεχνική υπηρεσία και την λήψη τελικής απόφασης σε επόμενη συνεδρίαση. 

Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής αφού είδε τις διατάξεις των άρθρων 73, 74 και 75 του Ν. 3852/2010, το Ν. 3463/2006 (Δ.Κ.Κ.), του άρθρου 24 του Ν.3613/2007

 Ομόφωνα αποφασίζει

 1. Εγκρίνει την εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση του θέματος 

2. Αναβάλει τη λήψη απόφασης σχετικά με την αναγκαιότητα λήψης μέτρων ασφαλείας για τη καλύτερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου και την ασφάλεια των νηπίων και την επαναφορά του θέματος σε επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής, μετά από την κατάθεση στο Σώμα εισήγησης της τεχνικής υπηρεσίας''

και 

''Σήμερα 12 Φεβρουαρίου 2020, ημέρα Τετάρτη και ώρα 12:00 το μεσημέρι στο Δημοτικό Κατάστημα συνεδρίασε η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής...

ΑΡ. ΑΠΟΦ.: 18/2020 (εδώ όπως εμφανίζεται στην Διαύγεια)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Λήψη μέτρων για την ασφαλέστερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, κ. Αντζινάς, τόνισε την επιτακτική ανάγκη για την συζήτηση εκτός ημερησίας διατάξεως του θέματος που αφορά στην λήψη μέτρων για την ασφαλέστερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης και κάλεσε το Σώμα να αποφασίσει σχετικά. 

Η Αντιδήμαρχος κ. Χωματά, που εισηγήθηκε την εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση του θέματος, υπενθύμισε στα μέλη της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής ότι με την υπ’ αριθ. 2/2020 απόφασή της είχε αναβληθεί η λήψη απόφασης σχετικά με την αναγκαιότητα λήψης μέτρων ασφαλείας για τη καλύτερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου και την ασφάλεια των νηπίων και την επαναφορά του θέματος σε επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής, εν αναμονή εισήγησης της τεχνικής υπηρεσίας. 

Η εισηγήτρια επανάφερε το θέμα στο Σώμα και ζήτησε από την τεχνική υπηρεσία σχετική ενημέρωση.

Η κ. Πανταζή, υπάλληλος της τεχνικής υπηρεσίας, ενημέρωσε το Σώμα ότι βρίσκεται σε συνεργασία με την αναπληρώτρια διευθύντρια της τεχνικής υπηρεσίας, κ. Χριστοφιλάκη, ελέγχοντας το θέμα και σε αναζήτηση ορθής λύσης του υπάρχοντος προβλήματος. 

Ο Αντιδήμαρχος κ. Σεφτελής, κατά την τοποθέτησή του ενημέρωσε το Σώμα για την ανάγκη δημιουργίας νέας πόρτας εισόδου στην παιδική χαρά, διαγραμμίσεων, απομάκρυνσης κάδων κλπ. μέτρων για την λήψη σωστών μέτρων ασφαλείας των νηπίων του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης. 

 Μετά από διαλογική συζήτηση που αναφέρεται λεπτομερώς στα πρακτικά, προτάθηκε να επανέλθει το θέμα εκ νέου σε επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής μετά τον έλεγχο όλων των στοιχείων από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου και την εισήγησή της προς το Σώμα. 

Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής αφού είδε τις διατάξεις των άρθρων 73, 74 και 75 του Ν. 3852/2010, το Ν. 3463/2006 (Δ.Κ.Κ.), το άρθρο 24 του Ν. 3613/2007

 Ομόφωνα αποφασίζει 

1. Εγκρίνει την εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση του θέματος 

2. Αναβάλει τη λήψη απόφασης σχετικά με την αναγκαιότητα λήψης μέτρων ασφαλείας για τη καλύτερη λειτουργία του 23ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης για την ασφάλεια των νηπίων και την επαναφορά του θέματος σε επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής, μετά τον έλεγχο όλων των στοιχείων από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου και την εισήγησή της προς το Σώμα. 

Και βλέπω σήμερα ότι την Πέμπτη 20.02.2020 θα συνεδριάσει η Επιτροπή ξανά (εδώ η πρόσκληση) αλλά πουθενά δεν υπάρχει το θέμα του 23ου Νηπιαγωγείου.

Κυρίες και κύριοι, 

Η Τεχνική Υπηρεσία έπρεπε όχι τώρα,  αλλά ''χθες'' να έχει δει και να προτείνει τα μέτρα που θα πρέπει να πάρετε για το νηπιαγωγείο.

Δεν υπάρχει αναβολή στην ασφάλεια των παιδιών και την υγιεινή τους.

Μιλάμε για παιδιά που οι γονείς τους έχουν αφήσει την ασφάλεια τους σε σας.

Η τουαλέτα, η ασφαλής μετακίνηση τους και όλα όσα περιγράφετε έπρεπε να έχουν γίνει πολύ πιο πριν.  Φτάσαμε Φεβρουάριο...

Συγγνώμη αλλά πρόκειται για παιδιά. 

Αν γίνει κάτι μέχρι η Τεχνική Υπηρεσία να εισηγηθεί τι θα πείτε; Το γνωρίζαμε αλλά δεν προλάβαμε;

Χθες πρέπει να πάρετε την απόφαση όχι κάποια στιγμή να τα δρομολογήσετε.

 ΑΜΕΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ...

Δραματικά επίκαιρη: Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη (Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925)

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχυση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν.

Παρακάτω, παραθέτουμε ένα τμήμα της διάσημης “απολογίας του Καζαντζάκη”

Ι– Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.

Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.

Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.

Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.

ΙΙ– Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.

Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.

Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.

Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.

Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.

Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.

ΙΙΙ– Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.

Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;

Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.

Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην.

Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.

Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο:

Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.

Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.

Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

https://antikleidi.com/

Θα λειτουργήσει ποτέ το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης του ΣΠΑΥ;

Ένα Δελτίο Τύπου και φωτογραφίες κοσμούσαν τις ιστοσελίδες πέρσι.

Ήταν για το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης του ΣΠΑΥ.

''Σε μια πολύ ζεστή και ενθουσιώδη τελετή εγκαινιάστηκε την Κυριακή 7 Απριλίου 2019 το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπτυξης του Υμηττού που βρίσκεται δίπλα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην Ηλιούπολη.

Όπως ανέφερε στην ομιλία του ο Δήμαρχος Ηλιούπολης και Πρόεδρος του ΣΠΑΥ κ. Βασίλης Βαλασόπουλος πρόκειται για ένα ορόσημο στην ιστορία του Υμηττού καθώς η επισκεψιμότητα και η ευαισθητοποίηση του κόσμου για το βουνό είναι η μοναδική ασπίδα προστασίας του.

Ο κ. Βαλασόπουλος εξιστόρησε τον τεράστιο αγώνα που κατέβαλαν οι υπηρεσίες και η πολιτική ηγεσία του ΣΠΑΥ μαζί με το αρμόδιο δασαρχείο Πεντέλης προκειμένου το πρώην αναψυκτήριο που είχε μετατραπεί επί πολλά χρόνια σε εστία μολύνσεως και παραβατικότητας, να μην κατεδαφιστεί, αλλά να αξιοποιηθεί για περιβαλλοντικούς σκοπούς.

Τώρα η Ηλιούπολη και όλη η Αττική απέκτησε έναν χώρο επιμόρφωσης και βιωματική εμπειρίας, αλλά και ένα χώρο αναψυχής καθώς το Κέντρο διαθέτει τόσο δέντρα και παγκάκια, όσο και βοτανικό κήπο, φυτώριο και αίθουσα παρουσιάσεων.

Ο Πρόεδρος του ΣΠΑΥ υπογράμμισε την συμβουλή του πατέρα Ευθύμιου, Αρχιερατικού της πόλης μας, ο οποίος τεκμηρίωσε την αναγκαιότητα του Κέντρου και εγγυήθηκε για την χρησιμότητά του καθώς έχει δημιουργήσει μια ομάδα επιστημόνων που ασχολούνται με την γεωπονία και την ευαισθητοποίηση του κόσμου.

Αξιοσημείωτη επίσης ήταν η ομιλία του Αρχιμανδρίτη κ. Καλλίνικου Χριστέλη που έλαβε το λόγο ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνα και Υμηττού Δανιήλ υπογραμμίζοντας την πρωτοποριακή δράση του Δήμου Ηλιούπολης στην κοινωνική αλληλεγγύη και την μεγάλη χαρά και ελπίδα με την οποία η Εκκλησία αντιμετωπίζει την κατασκευή του Κέντρου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης καθώς αυτό θα αποτελέσει μια ακόμη ευκαιρία για την άψογη και στενή συνεργασία που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της Εκκλησία και του Δήμου Ηλιούπολης.''

Από εκείνη την στιγμή και μετά μπορούμε να μάθουμε τι απέγινε το Κέντρο;

Οι πινακίδες χάθηκαν κάποια στιγμή και παραμένει ερμητικά κλειστό.

Μπορούμε να μάθουμε πόσα σχολεία το επισκέφτηκαν; 

Ίσως ο νέος υπεύθυνος Δημοσιογράφος του ΣΠΑΥ θα μπορέσει να μας ενημερώσει. 

Ναι, έγινε πρόσληψη νέου δημοσιογράφου που θα είναι υπεύθυνος για ''υποστήριξη σελίδων σε ιστοσελίδες και τα κοινωνικά δίκτυα και συγγραφή κειμένων για την προβολή του Υμηττού και του Σ.Π.Α.Υ. σε αυτά'', έναντι ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΟΚΤΑΚΟΣΙΩΝ ΟΓΔΟΝΤΑ #14.880,00€# ΦΠΑ 24% συμπεριλαμβανομένου (12.000,00€ προ ΦΠΑ24%:2.880,00€) (στην διαύγεια το διαβάσαμε - εδώ).

Α, να θυμίσουμε ότι το Κέντρο το είχε επισκεφτεί (τώρα κλειστό, ανοιχτό το βρήκε δεν γνωρίζουμε) και ο κ. Μητσοτάκης τον Ιούνιο του 2019. 

Τέλος πάντων ελπίζουμε να έχουμε απαντήσεις...