Υπάρχει μια λέξη σ’αυτόν τον κόσμο, σ ’αυτή την ανθρώπινη διάλεκτο , σ ‘αυτή τη ζωή, που ακόμα κι εγώ, εγώ που έχω αποβάλλει (ή έστω προσπαθώ) φόβους για Θεούς, θανάτους, τιμωρίες κλπ. ,συνεχίζω να τη σέβομαι και να τη μεταχειρίζομαι με κάθε σοβαρότητα. Η λέξη μητρότητα.
Μια λέξη που ακούγεται τόσο απλή, και αντικατοπτρίζει μια τόσο δυνατή έννοια. Μητρότητα. Η αρχή όλων. Όλοι μας ξεκινήσαμε από μια μήτρα και γίναμε αυτό που είμαστε τώρα χάρη σε μια μητέρα. Ό,τι κι αν ορίζει ο καθένας ως μητέρα.
Σήμερα λέει είναι η γιορτή της μητέρας. Θαρρείς και χρειάζεται ειδική μέρα για να γιορτάσει η βάση αυτού του κόσμου. Θαρρείς και μια μόνο μέρα αρκεί για να δώσεις φόρο τιμής σε κάποιον που σε έφερε ή/και σου γνώρισε τον κόσμο. Θαρρείς και μια μόνο μέρα είναι αρκετή για να θυμηθούν τη μανά τους, αυτοί που την έχασαν. Θαρρείς και μια μέρα αρκεί για να πεις ευχαριστώ στην αίτια που τώρα ζεις. Δεν αρκεί, δε θα είναι ποτέ αρκετή. Δεν ξέρω καν αν μια ολόκληρη ζωή είναι αρκετή…
Ξέρω όμως ένα πράγμα. Ότι έχω μια μάνα που με λατρεύει. Που θα έδινε και τη ζωή της για μένα. Κι έχεις κι εσύ μια τέτοια μάνα.
Κι εσύ που την έχεις χάσει , πάλι την έχεις. Κι εσύ που είσαι μίλια μακριά της. Κι εσύ που την πλήγωσες. Κι εσύ που ένιωσες να σε πληγώνει.
Κι εσύ που είσαι 80 χρονών πάλι έχεις μια μάνα που σε λάτρεψε με κάθε τρόπο.
Κι εσύ που έχεις μπουχτίσει να ακούς για ζακέτες, ζεστό φαγητό, διαβάσματα, πτυχία, να βρεις καλά παιδιά.
Κι εσύ που δεν έχεις κανένα βιολογικό δέσιμο μαζί της αλλά γνώρισες αυτή σαν μητέρα. Όλοι μας.
Δεν φτάνει μια μέρα. Όμως της φτάνει ένα απλό «ευχαριστώ». Όποια μέρα κι αν είναι.
Μαμά, χρόνια πολλά!
By Μαρία Πολυχρονιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου